شعر آسمان

من آسمان پر از ابر های دلگیرم 

اگر تو دلخوری از من من از خودم سیرم 

من آن طبیب زمینگیر زار و بیمارم 

که هر چه زهر به خود می دهم نمی میرم 

من و تو آتش و اشکیم در دل یک شمع 

به سر نوشت تو وابسته است تقدیرم 

به دام زلف بلند دچار و سرگرمم 

مرا جدا مکن از حلقه های زنجیرم 

درخت سو خته ای در کنار رودم من 

اگر تو دلخوری ازمن من از خودم سیرم